โรคเมลิออยด์ (Melioidosis) เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรีย Burkholderia pseudomallei ที่พบได้ทั่วไปในดินและน้ำ โดยเฉพาะในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคใต้ของประเทศไทย โดยส่วนใหญ่ร่างกายมักรับเชื้อผ่านบาดแผลที่ผิวหนัง การดื่มน้ำ รับประทานอาหาร หรือสูดอากาศที่มีเชื้อปนเปื้อน
อาการที่พบได้บ่อย
- มีไข้
- ฝีหนองที่ผิวหนัง
- ต่อมน้ำเหลืองที่คอโต
- ติดเชื้อในอวัยวะภายใน เช่น ปอด ตับ ม้าม ไต
- ติดเชื้อในกระแสเลือดแบบเฉียบพลัน ซึ่งอาจรุนแรงจนถึงขั้นเสียชีวิตได้ หากไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง
กลุ่มผู้ที่มีความเสี่ยง
- ผู้ประกอบอาชีพเกษตรกรรม
- ผู้ป่วยโรคเรื้อรัง เช่น เบาหวาน ธาลัสซีเมีย โรคปอด โรคไต
- ผู้ที่มีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่องหรือได้รับยากดภูมิคุ้มกัน
วิธีป้องกัน
- หลีกเลี่ยงการสัมผัสดินและน้ำโดยตรง โดยเฉพาะผู้ที่มีบาดแผลหรือโรคประจำตัว
- ควรสวมรองเท้าบูทและถุงมือยาง ขณะทำงานในพื้นที่เสี่ยง
- ทำความสะอาดร่างกายและบาดแผลทันที หลังจากสัมผัสดินหรือน้ำ
- ดื่มน้ำและรับประทานอาหารที่ปรุงสุกและสะอาด
- หลีกเลี่ยงการอยู่ที่โล่งแจ้งหรือลงไร่นา ในขณะที่มีพายุฝนหรือสภาพอากาศแปรปรวน
การป้องกันที่ดีและการดูแลสุขอนามัยอย่างเหมาะสม สามารถลดความเสี่ยงในการติดเชื้อเมลิออยด์ได้
ข้อมูลโดย : ผศ.ดร.พญ.สุวัชรีพร โรจน์ชีวพันธ์
ฝ่ายจุลชีววิทยาคลินิก
ข้อมูล ณ วันที่ : 16 สิงหาคม 2568
